O 7/24 açık spor salonundaki 120 farklı ders fikri bizi hep büyülüyor kabul edelim. Bin kere spor salonuna üye olmuş olsan da, ancak maksimum haftada bir saat gidebildiğini bilsen de böyle anlatılınca istiyorsun.
İnsanın doğasında hep ölümsüzlüğü satın alma isteği var. Ve bunu firmalar çok iyi kullanıyorlar.
‘Neden birebir aynı ama yarı yarıya ucuz olan diğer markayı almayayım?’-‘Çünkü bizde, bir sorun olursa her gün erişebileceğiniz çağrı merkezi var.’
İnsan tüm mümkünatları satın almaya nasıl da meyilli.
Neden bu çok yorucu işi yapayım? Çünkü 5 sene sabredersen yurtdışına gitme ihtimalin var.
Tüm aletlerin bilmemkaç sene garantili, ve gittiğin otelde de açıkbüfede 700 çeşit yemek var. Biliyorsun, sen aslında yine 4 çeşit yiyeceksin, biliyorsun sırf garantisi var diye bir küçük aleti 10 yıl kullanmayacaksın, biliyorsun senin düzenin buradayken kalkıp yurtdışına taşınmayacaksın. Ama insan tav oluyor işte. Ölümsüz ve sınırsız olma isteği bal gibi satiyor. Çünkü bütün opsiyonları hep elimizde tutmakla ilgili gizliden gizliye bir fetişimiz var.
Firmalar, insani sınırlarımızda yapamayacaklarımızı bize vaat ederek, çok doğru bir yerimize dokunuyor: Bir gün o hep hayal ettiğimiz kişi olacağımız ümidi.
Tasarruf yapıp o eşyayı sonuna kadar kullanan kişi, haftada 3 spora giden kişi, işte sabredip sonunda kıyak bir terfi alan kişi olmayı umuyoruz. Umut ekonomisi hep revaçta. Çünkü bilip de kabul etmekten kaçtığımız gerçekliğimiz bu: hiçbir şeyi tam istediğimiz gibi yapacak zamanımız ve imkanımız yok. Varmış gibi gösteren, özgürmüşüz, her şeye sahipmişiz, yöneten bizmişiz gibi gösteren her şeye hemen tav oluyoruz.
Modern hayat geliştikçe, zamanlar daha da daraldıkça pazarlamacılar bu alanın üstüne daha çok oynayacak. Her şeye yetme isteğimiz de gitgide daha fazla bizi onların istediği alıcıya dönüştürecek. Seni seviyorum ütopya, işte kredi kartım!
Geri bildirim: Yoğun çalışmanın hazin sonu: Ve karşınızda sürdürülemez enerji!